Rak trzust­ki jest jed­nym z naj­go­rzej roku­ją­cych nowo­two­rów. Pomi­mo lecze­nia, w cią­gu roku od roz­po­zna­nia umie­ra ponad 75% pacjen­tów. Naj­więk­sze szan­se na dłuż­sze prze­ży­cie daje cał­ko­wi­te wycię­cie guza, jed­nak takie lecze­nie moż­li­we jest w zale­d­wie w jed­nym przy­pad­ku na 5. Dodat­ko­we lecze­nie takie jak radio­te­ra­pia czy che­mio­te­ra­pia nie popra­wia­ją znacz­nie prze­ży­cia pacjen­tów. Dla­te­go ist­nie­je sil­na potrze­ba opra­co­wa­nia nowej tera­pii leko­wej „skro­jo­nej” na potrze­by wal­ki z rakiem trzust­ki. Dotych­czas opra­co­wa­ne tera­pie, pomi­mo obie­cu­ją­cych wyni­ków wstęp­nych oka­za­ły się kom­plet­nie nie­sku­tecz­ne ze wzglę­du na nie­zwy­kłą pla­stycz­ność komó­rek raka trzust­ki, któ­re już zale­d­wie po kil­ku dniach tera­pii nowym lekiem uod­par­nia­ją się na jego dzia­ła­nie. Pyta­nie powsta­ło – jak zapo­biec naby­tej che­mio­opor­no­ści raka trzust­ki?

W arty­ku­le „Com­pen­sa­to­ry Meta­bo­lic Networks in Pan­cre­atic Can­cers Upon Per­tur­ba­tion of Glu­ta­mi­ne Meta­bo­lism”opu­bli­ko­wa­nym 3 lip­ca 2017 na łamach pre­sti­żo­we­go cza­so­pi­sma Natu­re Com­mu­ni­ca­tions naukow­cy z Dana-Far­ber Can­cer Insti­tu­te (Harvard Medi­cal Scho­ol) we współ­pra­cy z naukow­ca­mi z Uni­wer­sy­te­tu Medycz­ne­go w Łodzi opra­co­wa­li nowy sche­mat che­mio­te­ra­pii, prze­ła­mu­ją­cy pro­ces naby­wa­nia opor­no­ści i sku­tecz­nie hamu­ją­cy roz­rost komó­rek nowo­two­ro­wych. Uni­kal­ne podej­ście jakie wyko­rzy­sta­li łódz­cy naukow­cy opie­ra­ło się o wyko­rzy­sta­nie bio­in­for­ma­tycz­nych narzę­dzi do pre­dyk­cji dzia­ła­nia zna­nych leków i sub­stan­cji bio­ak­tyw­nych. Ponie­waż wyty­po­wa­ne w ten spo­sób kom­bi­na­cje leków opie­ra­ją się o związ­ki już dopusz­czo­ne do obro­tu, wpro­wa­dze­nie kom­bi­no­wa­nej che­mio­te­ra­pii do badań kli­nicz­nych będzie dużo łatwiej­sze niż reje­stra­cja nowych sub­stan­cji aktyw­nych. Takie podej­ście nazy­wa­ne jest „drug repur­po­sing” i zdo­by­wa coraz więk­szą popu­lar­ność ze wzglę­du na sta­le rosną­ce zapo­trze­bo­wa­nie na nowe, celo­wa­ne tera­pie w onko­lo­gii, co unie­moż­li­wia dłu­go­trwa­ły pro­ces reje­stra­cji leków.

Wio­dą­cy­mi auto­ra­mi pro­jek­tu są Joseph Man­cias, Alec Kim­mel­man oraz Douglas Bian­cur. Pol­ski­mi współ­au­to­ra­mi tej pra­cy są prof. Woj­ciech Fen­dler – kie­row­nik Zakła­du Bio­sta­ty­sty­ki i Medy­cy­ny Trans­la­cyj­nej Uni­wer­sy­te­tu Medycz­ne­go w Łodzi oraz jego dok­to­rant­ka lek. Beata Mała­chow­ska.

Link do arty­ku­łu: www.nature.com/articles/ncomms15965.pdf
Link do stro­ny Zakła­du: biostat.umed.pl