Sza­now­ni Pań­stwo,

Dro­dzy Stu­den­ci,

każ­da inau­gu­ra­cja roku inau­gu­ra­cyj­ne­go jest świę­tem aka­de­mic­kiej wspól­no­ty. To czas nowych wyzwań, zobo­wią­zań i dekla­ra­cji, w któ­ry wcho­dzi­my peł­ni nadziei. Dla pra­cow­ni­ków Uczel­ni to sym­bo­licz­ny moment roz­po­czę­cia kolej­ne­go roku roz­wo­ju, cza­su prze­ka­zy­wa­nia wie­dzy, inspi­ro­wa­nia mło­dych do jej zdo­by­wa­nia. Dla stu­den­tów pierw­sze­go roku to począ­tek zupeł­nie nowe­go roz­dzia­łu w życiu, czas inten­syw­nej nauki i pra­cy w dotąd nie­zna­nych realiach.

Nie­ste­ty, minio­ny rok aka­de­mic­ki, choć dostar­czał nam wie­lu powo­dów do zado­wo­le­nia, skła­niał rów­nież do zadu­my i reflek­sji. Naj­moc­niej odczu­wa­li­śmy to, żegna­jąc kolej­nych wybit­nych i zasłu­żo­nych człon­ków uni­wer­sy­tec­kiej spo­łecz­no­ści. Pozwól­cie Pań­stwo, że w tym miej­scu wymie­nię Kole­żan­ki i Kole­gów, któ­rych nie ma już dziś z nami. Pro­szę o powsta­nie i uczcze­nie pamię­ci o Nich minu­tą ciszy.

prof. dr hab. n. med. Han­na Dziat­ko­wiak

prof. dr hab. Bar­ba­ra Kost­ka
prof. dr hab. Ali­cja Kur­na­tow­ska

płk. prof. dr. hab. n. med. Andrzej Denys

prof. dr hab. med. Józef Kędzio­ra
prof. dr hab. Prze­dzi­sław Pola­kow­ski

prof. dr hab. n. med. Woj­ciech Split
prof. dr hab. n. med. Marek Zawir­ski

dr hab. Tomasz Stet­kie­wicz

dr Ire­na Żukow­ska

dr Maciej Gąt­kie­wicz

dr Fran­ci­szek Ozga

dr Marek Zię­ba
mgr Bogu­mi­ła Wik­to­row­ska

Jolan­ta Ada­mek

Pro­szę spo­cząć.

Sza­now­ni Pań­stwo,

w tym roku nasza Ucze­nia obcho­dzi jubi­le­usz. 20 lat temu — 27 lip­ca, powo­ła­no do ist­nie­nia Uni­wer­sy­tet Medycz­ny w Łodzi, łącząc cywil­ną Aka­de­mię Medycz­ną i Woj­sko­wą Aka­de­mię Medycz­ną. W ten spo­sób utwo­rzo­no naj­więk­szą w Pol­sce szko­łę wyż­szą, kształ­cą­cą kadry medycz­ne zarów­no dla potrzeb spo­łe­czeń­stwa, jak i armii.

Przy­go­to­wa­nia do połą­cze­nia uczel­ni trwa­ły od 2000 roku. W grud­niu tam­te­go roku powo­ła­no Mię­dzy­uczel­nia­ny Zespół do spraw Inte­gra­cji, w któ­rym obok przed­sta­wi­cie­li Aka­de­mii Medycz­nej i Woj­sko­wej Aka­de­mii Medycz­nej uczest­ni­czy­ły tak­że wła­dze Uni­wer­sy­te­tu Łódz­kie­go. Pier­wot­nie pla­no­wa­no bowiem utwo­rze­nie Wydzia­łu Nauk o Zdro­wiu Czło­wie­ka
w struk­tu­rach Uni­wer­sy­te­tu Łódz­kie­go – to do nie­go mia­ły zostać włą­czo­ne obie uczel­nie. Pro­jekt jed­nak nie został zre­ali­zo­wa­ny.
8 kwiet­nia 2002 roku, ówcze­sny Mini­ster Zdro­wia Mariusz Łapiń­ski oraz Mini­ster Obro­ny Naro­do­wej Jerzy Szmaj­dziń­ski pod­pi­sa­li list inten­cyj­ny w spra­wie połą­cze­nia Aka­de­mii Medycz­nej oraz Woj­sko­wej Aka­de­mii Medycz­nej i powo­ła­nia Uni­wer­sy­te­tu Medycz­ne­go w Łodzi. W uro­czy­sto­ści wziął udział Pre­zes Rady Mini­strów Leszek Mil­ler oraz Rek­to­rzy obu uczel­ni prof. dr hab. med. Hen­ryk Stę­pień oraz płk prof. dr hab. med. Krzysz­tof Zeman. Jak napi­sa­no w powyż­szym liście celem inte­gra­cji uczel­ni było „lep­sze wyko­rzy­sta­nie poten­cja­łu nauko­we­go, dydak­tycz­ne­go i kli­nicz­ne­go oraz pod­wyż­sze­nie jako­ści kształ­ce­nia przed i pody­plo­mo­we­go, pod­nie­sie­nie pozio­mu dzia­łal­no­ści nauko­wo-dydak­tycz­nej oraz wyso­ko spe­cja­li­stycz­nej opie­ki zdro­wot­nej na rzecz mia­sta Łodzi, woje­wódz­twa łódz­kie­go i ościen­nych woje­wództw regio­nu cen­tral­ne­go”. I tak,
1 paź­dzier­ni­ka 2002 roku, Uni­wer­sy­tet Medycz­ny w Łodzi roz­po­czął swą dzia­łal­ność.

Przez tych 20 lat dzia­ło się róż­nie, wzlo­tów i upad­ków było spo­ro, ale trud­no zaprze­czyć, że sta­li­śmy się jed­ną z naj­więk­szych pol­skich wyż­szych szkół medycz­nych, któ­rej noto­wa­nia sto­ją wyso­ko i cały czas zwyż­ku­ją. Znaj­du­je­my się dziś w zupeł­nie innym miej­scu i z pew­no­ścią nie jest to „sta­cja koń­co­wa naszej podró­ży”.

Obec­ną pozy­cję Uczel­ni zawdzię­cza­my wszyst­kim Pań­stwu — od lat słu­ży­cie swo­ją pra­cą i zaan­ga­żo­wa­niem nasze­mu Uni­wer­sy­te­to­wi. Poprzez zbu­do­wa­nie trwa­łej war­to­ści, któ­ra bazu­je na rze­tel­nej aktyw­no­ści aka­de­mic­kiej uda­ło się osią­gnąć tak wie­le. Z poko­rą jed­nak patrzę
w przy­szłość, real­nie oce­nia­jąc jak wie­le jesz­cze przed nami.

Dzi­siej­sza nauka nie zna gra­nic, a funk­cjo­no­wa­nie w świa­to­wym obie­gu nauko­wym wyma­ga ści­słej z nim współ­pra­cy. Poprzez dzia­ła­nia podej­mo­wa­ne we wszyst­kich obsza­rach funk­cjo­no­wa­nia Uni­wer­sy­te­tu sta­ra­my się zadbać o to, by w zmie­nia­ją­cych się realiach kon­se­kwent­nie reali­zo­wać misję Uczel­ni, łącząc sta­ra­nia o naj­wyż­szy poziom badań nauko­wych, z ich upo­wszech­nia­niem i tro­ską o wła­ści­wą for­ma­cję naszych wycho­wan­ków. Myśląc o pod­no­sze­niu jakość sta­wia­my na roz­wój infra­struk­tu­ry i inno­wa­cje. Współ­pra­cu­jąc z instu­tu­ta­mi nauko­wy­mi
i przed­się­bior­stwa­mi w kra­ju i na świe­cie, sta­ra­my się pozy­ski­wać koope­ran­tów, uczest­ni­czyć w pro­gra­mach badaw­czych, edu­ka­cyj­nych
i wdro­że­nio­wych, wspie­ra­ją­cych współ­pra­cę mię­dzy sek­to­rem nauko­wo
– badaw­czym, edu­ka­cyj­nym a gospo­dar­ką. Dzię­ki nowo­cze­sne­mu kształ­ce­niu nasi stu­den­ci i dok­tran­ci otrzy­mu­ją jesz­cze lep­sze przy­go­to­wa­nie do pra­cy zawo­do­wej oraz naby­wa­ją umie­jęt­no­ści nie­zbęd­nych do zaan­ga­żo­wa­nia spo­łecz­ne­go. Nie zapo­mni­na­my rów­nież
o roz­wo­ju kon­tak­tów z ośrod­ka­mi aka­de­mic­ki­mi
w Euro­pie i na świe­cie oraz o umię­dzy­na­ro­do­wie­niu Uni­wer­sy­te­tu.

Wszyst­ko to cie­szy, ale i deter­mi­nu­je do nie­ustan­nej pra­cy. Jed­nak innej dro­gi nie ma. Dziś tyl­ko taki Uni­wer­sy­tet ma szan­sę ode­grać waż­ną rolę spo­łecz­ną, jako miej­sce wol­nej, ale pro­wa­dzo­nej w spo­sób argu­men­ta­tyw­ny dys­ku­sji. My, taką wła­śnie Uczel­nią być chce­my.

Uni­wer­sy­tet to jed­nak przede wszyst­kim stu­den­ci. A naszą misją jest kształ­cić, ale i kształ­to­wać ich posta­wy. Bo prze­cież idea uni­wer­sy­te­tu wyro­sła z pra­gnie­nia poszu­ki­wa­nia praw­dy – o  czło­wie­ku i o świe­cie,
a praw­da to war­tość defi­niu­ją­ca uni­wer­sy­tet, pozwa­la­ją­ca odróż­nić go od innych insty­tu­cji. Spo­czy­wa na nas ogrom­na opo­wie­dzial­ność za to, by posta­wa i wraż­li­wość mło­de­go czło­wie­ka, roz­bu­dzo­na w nim cie­ka­wo­ści świa­ta słu­ży­ła wła­śnie praw­dzie. To ona jest naj­waż­niej­szym celem Uni­wer­sy­te­tu, a my nie może­my dopu­ść­my do tego, by aka­de­mic­ka wol­ność myśli i sło­wa ode­szła w cień.

Dro­dzy Stu­den­ci pierw­sze­go roku,

sta­wia­cie dziś samo­dziel­ne kro­ki w doro­słość. Nie oba­wiaj­cie się prze­jąć peł­nej odpo­wie­dzial­no­ści za sie­bie. Dziel­nie się z tym zmierz­cie. Wybra­li­ście dobrą dro­gę, ku solid­nej przy­szłość. By osią­gnąć suk­ces, trze­ba dać z sie­bie wszyst­ko. Posta­raj­cie się zro­bić to przede wszyst­kim dla sie­bie, ale tak­że dla Waszych bli­skich, rodzi­ców, opie­ku­nów, któ­rzy w Was wie­rzą, pokła­da­ją w Was nadzie­je i któ­rzy zawsze byli obok. Wraz z nami będzie­cie od dziś two­rzyć histo­rię kolej­nych lat naszej Alma Mater. Taka jest logi­ka upły­wa­ją­ce­go cza­su – w Was przy­szłość.

Dziś gra­tu­lu­ję Wam suk­ce­su rekru­ta­cyj­ne­go. Poko­na­li­ście nie­ma­łą kon­ku­ren­cję – jeste­ście naj­lep­szy­mi z naj­lep­szych. Ale niech Was to nie zwie­dzie i nie pozwo­li „spo­cząć na lau­rach”. Przez naj­bliż­szych kil­ka lat — w zależ­no­ści od obra­ne­go kie­run­ku – tu będzie Wasz dru­gi dom.
A w zasa­dzie może nawet pierw­szy, bio­rąc pod uwa­gę ogrom zadań i pra­cy, z jakim zetknie­cie się już nie­ba­wem. Zachę­cam aby­ście czer­pa­li wie­dzę gar­ścia­mi. War­to.

Nie daj­cie się też do koń­ca zwa­rio­wać. Wasz wiek ma swo­je pra­wa. Jest czas na pra­cę i na odpo­czy­nek. Trze­ba umieć tyl­ko zacho­wać rów­no­wa­gę
i roz­wa­gę w gra­da­cji prio­ry­te­tów.

Niech zawsze towa­rzy­szy Wam pasja, bo jeśli uda się połą­czyć jej obec­ność z tym co chce­cie robić w życiu – będzie­cie szczę­śli­wi. Pamię­taj­cie o wol­no­ści, odwa­dze, mądro­ści, tole­ran­cji, otwar­to­ści na dru­gie­go czło­wie­ka. W zawo­dzie, do któ­re­go mamy zada­nie Was przy­go­to­wać – to on jest naj­waż­niej­szy. Spraw­cie, by Wasze życie było wyjąt­ko­we – czer­piąc z tego co Wam dziś dane, pozo­stań­cie wier­ni swo­im marze­niom. To da się połą­czyć.

Dear Stu­dents, Ladies and Gen­tle­men,

we are cele­bra­ting today the begin­ning of the new aca­de­mic year. It is an oppor­tu­ni­ty to resu­me our achie­ve­ments and to pre­sent our plans. Our Uni­ver­si­ty has been deve­lo­ping very inten­si­ve. I can con­firm that the autho­ri­ties of our uni­ver­si­ty focus the­ir atten­tion on a very high level of teaching.

I would like to welco­me cor­dial­ly all English spe­aking stu­dents, spe­cial­ly fre­sh­men, who in few minu­tes will be offi­cial­ly admit­ted to our Uni­ver­si­ty. We are very hap­py that you came from 65 coun­tries all over the world to Lodz to com­ple­te your edu­ca­tion. I am sure you will find at our uni­ver­si­ty a per­fect con­di­tions for your per­so­nal deve­lop­ment.

You cre­ate a very impor­tant part of our com­mu­ni­ty. We hope that you will not only learn some­thing abo­ut Poland, our histo­ry and cur­rent deve­lop­ment but also you will teach us abo­ut your tra­di­tions, cul­tu­re and customs. I wish all of you a very suc­cess­ful aca­de­mic year.

Sza­now­ni Pań­stwo,

w nowy rok aka­de­mic­ki wkra­cza­my z pla­na­mi i nadzie­ja­mi. Wszyst­kim Pań­stwu życzę, aby codzien­na pra­ca przy­no­si­ła satys­fak­cję i moty­wa­cję do podej­mo­wa­nia kolej­nych ini­cja­tyw. Niech inau­gu­ro­wa­ny rok aka­de­mic­ki prze­bie­ga w spo­koj­nej atmos­fe­rze, mimo, że ta zewnętrz­na jest wyjąt­ko­wo trud­na i nie napa­wa opty­mi­zmem. Kry­zys gospo­dar­czy — naj­więk­szy od ponad 30 lat — nie­ste­ty odczu­je­my wszy­scy.

Dla­te­go przede wszyst­kim życzę dziś Pań­stwu byśmy mogli żyć, kształ­cić się i pra­co­wać w bez­piecz­nych warun­kach. Niech nie bra­ku­je nam zapa­łu i wytrwa­ło­ści w dąże­niu do celu oraz wia­ry we wła­sne moż­li­wo­ści.

Nie bój­my się sta­wić czo­ła prze­ciw­no­ściom i odważ­nie kro­czyć przed sie­bie, bo jak pisał Goethe „Jeśli możesz coś zro­bić lub marzysz, że mógł­byś to zro­bić, zabierz się za to. Odwa­ga ma w sobie geniusz, potę­gę i magię”.

Odważ­nych marzeń, któ­re doda­dzą nam skrzy­deł!