Pro­gram:

13.00 —  dr hab. n. biol. Michał Bła­żej Pon­czek, UŁ – pro­wa­dze­nie

13.05 — 13.45 dr n. med. Nata­lia Żeber-Lubec­ka,

Cen­trum Medycz­ne­go Kształ­ce­nia Pody­plo­mo­we­go, Kate­dra i Kli­ni­ka Gastro­en­te­ro­lo­gii, Hepa­to­lo­gii i Onko­lo­gii Kli­nicz­nej

Next Gene­ra­tion Sequ­en­cing i tech­ni­ki wiel­ko­ska­lo­we w medy­cy­nie mole­ku­lar­nej

Dia­gno­sty­ka mole­ku­lar­na odgry­wa coraz więk­szą rolę w onko­lo­gii i cho­ro­bach rzad­kich, umoż­li­wia­jąc pre­cy­zyj­ne okre­śla­nie muta­cji i dobór tera­pii celo­wa­nych. Wpro­wa­dze­nie tech­no­lo­gii sekwen­cjo­no­wa­nia następ­nej gene­ra­cji (ang. Next Gene­ra­tion Sequ­en­cing, NGS) zre­wo­lu­cjo­ni­zo­wa­ło dia­gno­sty­kę mole­ku­lar­ną, umoż­li­wia­jąc bada­nie wie­lu genów jed­no­cze­śnie, a tak­że iden­ty­fi­ka­cję muta­cji odpo­wie­dzial­nych za roz­wój cho­rób, w tym nowo­twór. Meto­dy te sta­ły się nie­oce­nio­ne
w medy­cy­nie pre­cy­zyj­nej, pozwa­la­jąc na dobór tera­pii dosto­so­wa­nych do indy­wi­du­al­ne­go pro­fi­lu gene­tycz­ne­go pacjen­ta. Współ­cze­sne plat­for­my NGS, takie jak tech­no­lo­gie opra­co­wa­ne przez zespo­ły Illu­mi­na, Ion Tor­rent czy Paci­fic Bio­scien­ces, umoż­li­wia­ją sekwen­cjo­no­wa­nie dużych frag­men­tów DNA lub RNA w krót­kim cza­sie i przy sto­sun­ko­wo niskich kosz­tach. W zależ­no­ści
od potrzeb dia­gno­stycz­nych sto­su­je się róż­ne podej­ścia: sekwen­cjo­no­wa­nie całe­go geno­mu, całe­go eks­o­mu lub ukie­run­ko­wa­ne pane­le gene­tycz­ne, któ­re pozwa­la­ją na ana­li­zę wybra­nych genów powią­za­nych z kon­kret­ny­mi cho­ro­ba­mi. Coraz czę­ściej sto­su­je się rów­nież meto­dy sekwen­cjo­no­wa­nia poje­dyn­czych komó­rek oraz tech­no­lo­gie opar­te na nano­po­rach, któ­re pozwa­la­ją na szyb­kie i mobil­ne bada­nia DNA bez koniecz­no­ści skom­pli­ko­wa­nej infra­struk­tu­ry labo­ra­to­ryj­nej. Per­so­na­li­zo­wa­na medy­cy­na, opar­ta na dia­gno­sty­ce mole­ku­lar­nej, sta­je się stan­dar­dem w lecze­niu nowo­two­rów i cho­rób rzad­kich, a w przy­szło­ści może ode­grać klu­czo­wą rolę w pro­fi­lak­ty­ce zdro­wot­nej

 

13.50 – 14.30 — dr hab. Damian Jace­nik, prof. UŁ,

Uni­wer­sy­tet Łódz­ki, Wydział Bio­lo­gii i Ochro­ny Śro­do­wi­ska, Kate­dra Cyto­bio­che­mii

Adhe­zyj­ne recep­to­ry oddzia­łu­ją­ce z biał­ka­mi G w pato­fi­zjo­lo­gii ukła­du pokar­mo­we­go

Adhe­zyj­ne recep­to­ry oddzia­łu­ją­ce z biał­ka­mi G sta­no­wią gru­pę 33 bia­łek ziden­ty­fi­ko­wa­nych
u ludzi, któ­rych rola wyda­je się być istot­na dla pra­wi­dło­we­go funk­cjo­no­wa­nia orga­ni­zmu. Zabu­rze­nia ście­żek sygna­ło­wych regu­lo­wa­nych poprzez adhe­zyj­ne recep­to­ry oddzia­łu­ją­ce z biał­ka­mi
G ujaw­nio­ne zosta­ły mię­dzy inny­mi w cho­ro­bach nowo­two­ro­wych, cho­ro­bach płuc, cho­ro­bach ser­co­wo-naczy­nio­wych, zabu­rze­niach meta­bo­licz­nych czy mecha­ni­zmach pro­wa­dzą­cych
do oste­opo­ro­zy. Wyni­ki dotych­czas pro­wa­dzo­nych badań suge­ru­ją, że stra­te­gię tera­peu­tycz­ne opar­te o inhi­bi­cję lub akty­wa­cję wybra­nych adhe­zyj­nych recep­to­rów oddzia­łu­ją­cych z biał­ka­mi
G sta­no­wić mogą obie­cu­ją­ce podej­ście w lecze­niu wie­lu cho­rób czło­wie­ka.

Pod­czas wykła­du omó­wio­ne zosta­ną wybra­ne adhe­zyj­ne recep­to­ry oddzia­łu­ją­ce z biał­ka­mi
G oraz ich rola w trans­for­ma­cji nowo­two­ro­wej jeli­ta gru­be­go, pro­gre­sji nowo­two­rów jeli­ta gru­be­go, jak rów­nież ich zna­cze­nie w sta­nach zapal­nych jelit obej­mu­ją­cych wrzo­dzie­ją­ce zapa­le­nie jeli­ta gru­be­go.

Link do reje­stra­cji:

https://zoom.us/j/96468171877?pwd=MyaIwrNtBtfgJTK64pIbfxQvvuwGHa.1

Ser­decz­nie zapra­sza­my

Zarząd Łódz­kie­go Oddzia­łu PTBioch