Ścia­ny nowo­cze­sne­go Cen­trum Infor­ma­cyj­no-Biblio­tecz­ne­go, przy ul. Muszyń­skie­go 2, ozdo­bi­ły dwa nowe mura­le. To kon­ty­nu­acja współ­pra­cy uczel­ni z Fun­da­cją Urban Forms. Auto­ra­mi prac, któ­re powsta­wa­ły we wnę­trzach biblio­te­ki w mar­cu i kwiet­niu, są Seba­stian Bożek (I) oraz Piotr Chrza­now­ski i Alan Osiec­ki (II).

Cen­trum Infor­ma­cyj­no-Biblio­tecz­ne to miej­sce stwo­rzo­ne z myślą o stu­den­tach i ich potrze­bach. Jako uczel­nia, chcie­li­śmy jesz­cze bar­dziej pod­kre­ślić jego stu­denc­ki cha­rak­ter i uatrak­cyj­nić prze­strzeń, w któ­rej stu­den­ci chęt­nie uczą się, spo­ty­ka­ją i spę­dza­ją swój wol­ny czas.

Mura­le nie mają jesz­cze swo­ich nazw. Uni­wer­sy­tet Medycz­ny w Łodzi liczy na pomy­sły stu­den­tów odwie­dza­ją­cych Cen­trum Infor­ma­cyj­no-Biblio­tecz­ne.

 Seba­stian Bożek o pro­jek­cie dla Uni­wer­sy­te­tu Medycz­ne­go:

W pro­jek­cie mura­lu odwo­ła­łem się do kil­ku aspek­tów prze­strze­ni, jaką jest biblio­te­ka. Z jed­nej stro­ny wzią­łem pod uwa­gę motyw naj­bar­dziej oczy­wi­sty – biblio­te­ka to  insty­tu­cja gro­ma­dzą­ca książ­ki, stąd  motyw rega­łów. Z dru­giej stro­ny – to pew­na bar­dziej ogól­na idea kumu­lo­wa­nia i roz­po­wszech­nia­nia wie­dzy, któ­ra ule­ga nie­ustan­nym prze­obra­że­niom, jest płyn­na. Motyw dło­ni odno­si się do potrze­by podą­ża­nia za tymi zmia­na­mi, wery­fi­ko­wa­nia wie­dzy na pod­sta­wie naj­now­szych źró­deł.

Wyda­wać by się mogło, że w obec­nym momen­cie biblio­te­ki ska­za­ne są na nie­rów­ną wal­kę z media­mi cyfro­wy­mi, któ­re od cza­su poja­wie­nia się Web 2.0 stop­nio­wo sta­ją się powszech­ny­mi prze­kaź­ni­ka­mi infor­ma­cji. Czy jed­nak odbior­ca może w peł­ni zaufać wie­dzy zna­le­zio­nej w sie­ci, jeśli nie ma gwa­ran­cji jej rze­tel­no­ści? Rów­nie nie­sa­tys­fak­cjo­nu­ją­ca oka­zu­je się wymia­na infor­ma­cji mię­dzy użyt­kow­ni­ka­mi, bez moż­li­wo­ści pod­ję­cia dys­ku­sji w cza­sie rze­czy­wi­stym.

Mając na uwa­dze te pro­ble­my, dzię­ki reali­za­cji mura­lu w prze­strze­ni biblio­te­ki UMED‑u, chcia­łem do jej użyt­kow­ni­ków, od momen­tu prze­kro­cze­nia pro­gu  insty­tu­cji wysłać pozy­tyw­ny prze­kaz – jest to miej­sce otwar­te i przy­ja­zne, w dosko­na­ły spo­sób łączą­ce tra­dy­cyj­nie przy­pi­sa­ną mu funk­cje z moż­li­wo­ścią swo­bod­ne­go dostę­pu do cyfro­wych zaso­bów, w ramach tzw. open access.

Mam rów­nież nadzie­ję że dzia­ła­nia arty­stycz­ne, któ­re w ramach ini­cja­ty­wy poja­wi­ły się w gma­chu biblio­te­ki UMED‑u, dopeł­ni­ły jej cha­rak­te­ru, jako miej­sca spo­tkań i wymia­ny myśli.

Seba­stian Bożek to kra­kow­ski arty­sta mło­de­go poko­le­nia, absol­went Wydzia­łu Malar­stwa Aka­de­mii Sztuk Pięk­nych w Kra­ko­wie, stu­dent stu­diów dok­to­ranc­kich Wydzia­łu Sztu­ki Uni­wer­sy­te­tu Peda­go­gicz­ne­go im. KEN w Kra­ko­wie. W twór­czo­ści, któ­rej głów­nym punk­tem wyj­ścia jest postać ludz­ka i prze­strzeń archi­tek­to­nicz­na, podej­mu­je pró­by uchwy­ce­nia tego, co wymy­ka się wer­ba­li­za­cji – nie­ustan­ne­mu prze­ni­ka­niu się róż­nych pozio­mów — kul­tu­ro­we­go, języ­ko­we­go, oby­cza­jo­we­go, czy wresz­cie archi­tek­to­nicz­ne­go – do jakie­go docho­dzi zarów­no w prze­strze­ni real­nej, jak i w wyobraź­ni arty­sty. 

Piotr Chrza­now­ski o pro­jek­cie dla Uni­wer­sy­te­tu Medycz­ne­go: 

Pomysł na mura­lu powstał w opar­ciu o 2 sło­wa-klu­cze: „biblio­te­ka” i „medy­cy­na” –  to była pierw­sza, bez­po­śred­nia inspi­ra­cja. Potrak­to­wa­łem temat dosłow­nie. mamy wiec regal z książ­ka­mi, wypeł­nio­ny gdzie­nie­gdzie ele­men­ta­mi koja­rzą­cy­mi się z medy­cy­na. Loka­li­za­cja ścia­ny jest cie­ka­wa, za  nią widać praw­dzi­we rega­ły książ­ko­we i one od razu sta­no­wi­ły waż­ny kon­tekst, „pod­krę­ci­ły” mój pomysł na całą kom­po­zy­cję. Sam regał był­by jed­nak zbyt nud­ny, mono­ton­ny, wpro­wa­dzi­łem więc dru­gi waż­ny ele­ment dla rów­no­wa­gi: w cen­tral­nej czę­ści posa­dzi­li­śmy tam czy­tel­ni­ka z książ­ką, w oku­la­rach. Wyglą­da na typo­we­go, zaczy­ta­ne­go biblio­fi­la, z tym że jest to szkie­let. Szkie­let-czy­tel­nik pośred­nio nawią­zu­je do ana­to­mii, choć oczy­wi­ście został uprosz­czo­ny gra­ficz­nie i potrak­to­wa­ny bar­dziej pla­ka­to­wo, humo­ry­stycz­nie. Jeże­li myśli­cie ze jest mar­twy, myli­cie się. Przy­pa­trz­cie się dobrze, jest cały, zdrów i zaczy­ta­ny w książ­ce… pew­nie takiej o ana­to­mii.

W reali­za­cji mura­lu Pio­tra Chrza­now­skie­go wspie­rał Alan Osiec­ki, jego sta­ły współ­pra­cow­nik.

Piotr Chrza­now­ski to zna­ko­mi­ty ilu­stra­tor, gra­fik, twór­ca pla­ka­tów i obra­zów i kre­ator wizu­al­ne­go świa­ta gier, absol­went Łódz­kiej ASP. Od pew­ne­go cza­su anga­żu­je się rów­nież we współ­pra­cę z Fun­da­cją Urban Forms, two­rząc wiel­ko­for­ma­to­we pra­ce w prze­strze­ni miej­skiej. W przed­sta­wie­niu tema­tu poszu­ku­je jak naj­prost­szych, ale nie banal­nych roz­wią­zań. Cza­sem klu­czem jest sama pla­ma barw­na, pozor­nie cha­otycz­ny  obrys, czy nawet przy­pad­ko­we dzia­ła­nie. To wszyst­ko two­rzy kli­mat obra­zu i uru­cha­mia wyobraź­nię oraz wraż­li­wość odbior­ców. To już dru­gi mural, któ­ry wraz z Ala­nem Osiec­kim stwo­rzył dla Uni­wer­sy­te­tu Medycz­ne­go w Łodzi. Pierw­sze wiel­ko­for­ma­to­we dzie­ło – „Ser­ce Ada­ma” na budyn­ku przy ul. Pomor­skiej 251 – zyska­ło dużą popu­lar­ność i zna­la­zło się w glo­bal­nych ran­kin­gach sztu­ki miej­skiej.

Alan Osiec­ki – łódz­ki arty­sta graf­fit­ti i foto­re­ali­sta. Rysun­kiem i tech­ni­ka­mi malar­ski­mi jest zain­te­re­so­wa­ny od zawsze.  Na co dzień two­rzy mono­chro­ma­tycz­ne, foto­re­ali­stycz­ne por­tre­ty, ilu­stra­cje pojaz­dów, ilu­stra­cje sf oraz dio­ra­my. Jego pra­ce cha­rak­te­ry­zu­je moc­ny kon­trast, szcze­gól­na wraż­li­wość na świa­tło­cień i poszu­ki­wa­nie cie­ka­wych, nie­co­dzien­nych cha­rak­te­rów do przed­sta­wie­nia na desce czy płót­nie. Jed­ną z jego ulu­bio­nych tech­nik, oprócz farb i spray­ów, pozo­sta­je aero­graf, narzę­dzie wyma­ga­ją­ce, któ­re jed­nak w dobrych rękach – jak sam twier­dzi – jest nie­za­stą­pio­ne.