Pani prof. dr hab. Elż­bie­ta Budzisz z Zakła­du Che­mii Surow­ców Kosme­tycz­nych wraz z panią Dzie­kan Wydzia­łu Prof. dr hab. Anną Kila­no­wicz-Sapo­tą mają przy­jem­ność zapro­sić na wykład pani dr Karo­li­ny Kula z Poli­tech­ni­ki Kra­kow­skiej.

 

Tema­ty­ka wykła­du doty­czy sprzę­żo­nych nitro­die­nów (ang. con­ju­ga­ted nitro­die­ne, CND) związ­ków wyko­rzy­sty­wa­nych do otrzy­my­wa­nia związ­ków hete­ro­cy­klicz­nych. Oprócz tego mogą być tak­że uży­te do otrzy­my­wa­nia skon­den­so­wa­nych ukła­dów bis-cyklicz­nych w pro­ce­sach [3+2] cyklo­ad­dy­cji. Obec­ność gru­py nitro­wej w struk­tu­rze otrzy­ma­nych pro­duk­tów stwa­rza moż­li­wo­ści ich dal­szej mody­fi­ka­cji.

Oma­wia­na gru­pa związ­ków zna­la­zła jako związ­ki o aktyw­no­ści anty­bak­te­ryj­nej. Jed­nym z przy­kła­dów zwia­zek (1E,3E)-1,4‑dinitro‑1,3‑butadien, wyka­zu­je aktyw­ność zarów­no prze­ciw­ko szcze­pom bak­te­rii Sta­phy­lo­coc­cus Aureus, jak rów­nież grzy­bom z gatun­ku Asper­gil­lus Niger oraz Uro­my­ces Pha­se­oli, co czy­ni go obie­cu­ją­cym kan­dy­da­tem do zasto­so­wa­nia jako środ­ka zapo­bie­ga­ją­ce­go rdzy faso­li w prze­my­śle agro­che­micz­nym.

Tema­ty­ka wykła­du będzie doty­czy­ła kom­plek­so­wej ana­li­zu in-sili­co sprzę­żo­nych nitro­die­nów oraz ich ana­lo­gów. W tym celu zasto­so­wa­no meto­dę opar­tą na Teo­rii Mole­ku­lar­nej Gęsto­ści Elek­tro­no­wej (ang. Mole­cu­lar Elek­tron Den­si­ty The­ory, MEDT), w ramach któ­rej wyko­na­no ana­li­zę topo­lo­gicz­ną funk­cji loka­li­za­cji elek­tro­nów (ang. Elec­tron Loca­li­za­tion Func­tion, ELF) oraz powią­za­no ją z ich popu­la­cją (ang. Natu­ral Popu­la­tion Ana­ly­sis, NPA) i poten­cja­łem elek­tro­sta­tycz­nym bada­nych czą­ste­czek (ang. Mole­cu­lar Elec­tro­sta­tic Poten­tial, MEP). Dzię­ki temu moż­li­we było scha­rak­te­ry­zo­wa­nie ich struk­tur elek­tro­no­wych. Prze­pro­wa­dzo­no tak­że ana­li­zę deskryp­to­rów reak­tyw­no­ści bazu­jąc na wybra­nych aspek­tach Teo­rii Funk­cjo­na­łu Gęsto­ści (ang. Con­cep­tu­al Elec­tron Den­si­ty The­ory, CDFT), na pod­sta­wie któ­rej okre­ślo­no naj­bar­dziej aktyw­ne cetra w bada­nych czą­stecz­kach.

Aby okre­ślić poten­cjał bio­lo­gicz­ny oraz wska­zać praw­do­po­dob­ne kie­run­ki zasto­so­wań testo­wa­nych związ­ków wyzna­czo­no pod­sta­wo­we para­me­try far­ma­ko­ki­ne­tycz­ne za pomo­cą pro­to­ko­łu łączą­ce­go kry­te­ria takie jak absorp­cja, dys­try­bu­cja, meta­bo­lizm oraz wyda­la­nie (ang. Absorp­tion, Distri­bu­tion, Meta­bo­lism, Excre­tion, ADME). Otrzy­ma­ne war­to­ści pod­da­no ewa­lu­acji zgod­nie z wytycz­ny­mi okre­ślo­ny­mi przez Lipin­skie­go, Ghose’a, Vebe­ra, Ega­na, oraz Muegge’go, w celu oce­ny podo­bień­stwa testo­wa­nych związ­ków do leku. Na koniec okre­ślo­no obszar apli­ka­cyj­ny bada­nych czą­ste­czek w funk­cji praw­do­po­do­bień­stwa poja­wie­nia się danej aktyw­no­ści oraz szan­sy, że aktyw­ność ta nie będzie wystą­po­wa­ła (ang. Pre­dic­tion of Acti­vi­ty Spec­tra for Sub­stan­ces, PASS).