Wspo­mnie­nie.

Prof. SEWACH WEISS — “dziec­ko Holo­kau­stu”, były amba­sa­dor Izra­ela w Pol­sce, żoł­nierz, dzien­ni­karz radio­wy, dyplo­ma­ta, dzia­łacz poli­tycz­ny, wykła­dow­ca aka­de­mic­ki, absol­went Wydzia­łu Nauk Poli­tycz­nych w Jero­zo­li­mie i Wydzia­łu Pra­wa w Tel-Awi­wie, zało­ży­ciel Wydzia­łu Mediów na Uni­wer­sy­te­cie w Haj­fie, Prze­wod­ni­czą­cy Rady Insty­tu­tu Pamię­ci Yad Vashem oraz Prze­wod­ni­czą­cy Kne­se­tu, autor kil­ku­dzie­się­ciu ksią­żek — jed­nym sło­wem Czło­wiek Insty­tu­cja o boga­tej, czę­sto prze­pla­ta­nej tra­gicz­ny­mi momen­ta­mi bio­gra­fii.

Uro­dził się 5 lip­ca 1935 r. w Bory­sła­wiu na kre­sach Pol­ski, w kupiec­kiej rodzi­nie. Jego wcze­sne dzie­ciń­stwo prze­rwał wybuch II woj­ny świa­to­wej. Pierw­sze sie­dem mie­się­cy wojen­ne­go kosz­ma­ru prze­żył wraz z rodzi­ną w piw­nicz­nej kry­jów­ce z każ­dym dniem wal­cząc o prze­trwa­nie. Dzię­ki pomo­cy pol­skich sąsia­dów uda­jo im się prze­trwać. Miesz­ka­li kolej­no w Gli­wi­cach, Wał­brzy­chu i Głu­szy­cy, w któ­rej mło­dy Sze­wach pobie­rał nauki w szko­le żydow­skiej.
W 1946 r. rodzi­na Weis­sów posta­no­wi­ła prze­do­stać się do Pale­sty­ny dro­gą pro­wa­dzą­cą przez Cze­cho­sło­wa­cję, Austrię i Wło­chy skąd wypły­nę­li stat­kiem w dal­szą podróż. Było to w okre­sie gdy ONZ ogło­si­ło decy­zję o utwo­rze­niu Pań­stwa Izra­el. Po przy­by­ciu do Pale­sty­ny Sze­wach Weiss roz­po­czął naukę w Szko­le Rol­ni­czej Hadas­sim, w tym okre­sie upra­wiał wyczy­no­wo lek­ko­atle­ty­kę i pod­no­sze­nie cię­ża­rów. Po zda­niu matu­ry słu­żył w izra­el­skich siłach zbroj­nych (1954–1956). Póź­niej stu­dio­wał na Wydzia­le Nauk Poli­tycz­nych Uni­wer­sy­te­tu Hebraj­skie­go w Jero­zo­li­mie i Wydzia­le Pra­wa w Tel-Awi­wie, stu­dia ukoń­czył w 1961 r. Kolej­nym eta­pem karie­ry aka­de­mic­kiej Sze­wa­cha Weis­sa było otrzy­ma­nie tytu­łu dok­to­ra filo­zo­fii w zakre­sie nauk poli­tycz­nych na Uni­wer­sy­te­cie w Jero­zo­li­mie. Oprócz dzia­łal­no­ści nauko­wej, Sze­wach Weiss speł­niał się rów­nież w dzia­łal­no­ści publicz­nej. Był człon­kiem Rady Miej­skiej Haj­fy (1969–1981) i Komi­te­tu Cen­tral­ne­go Izra­el­skiej Par­tii Pra­cy (1977–1999). W roku 1981 został posłem do Kne­se­tu, któ­re­mu wice­prze­wod­ni­czył w latach 1988–1992 i prze­wod­ni­czył w latach 1992–1996. Kne­set dele­go­wał go rów­nież do Rady Euro­py, funk­cję tę peł­nił w latach 1984–1999. Peł­nił rów­nież bar­dzo waż­ną funk­cję spo­łecz­ną, w latach 2001–2004 prze­wod­ni­czył Świa­to­wej Radzie Yad Vashem. Od roku 2000 do 2004 był amba­sa­do­rem Izra­ela w Pol­sce. Od 2004 r. pro­wa­dził wykła­dy na temat histo­rii i poli­ty­ki Izra­ela na Wydzia­le Dzien­ni­kar­stwa i Nauk Poli­tycz­nych Uni­wer­sy­te­tu War­szaw­skie­go. Od 2008 r. był Kie­row­ni­kiem Cen­trum Badań nad Współ­cze­snym Izra­elem przy Wydzia­le Dzien­ni­kar­stwa i Nauk Poli­tycz­nych Uni­wer­sy­te­tu War­szaw­skie­go oraz pro­fe­so­rem gościn­nym Aka­de­mii Peda­go­gi­ki Spe­cjal­nej w War­sza­wie.

Prof. Sze­wach Weiss był auto­rem wie­lu ksią­żek obej­mu­ją­cych tema­ty poli­tycz­ne, socjo­lo­gicz­ne, spra­wy doty­czą­ce II woj­ny świa­to­wej oraz tema­ty­kę dla dzie­ci i mło­dzie­ży. Zawar­te w tek­stach Pro­fe­so­ra tre­ści wska­zu­ją wie­le wspól­nych punk­tów mię­dzy Pol­ską a Izra­elem, pol­sko­ścią a tra­dy­cją żydow­ską. Przy­świe­ca mu filo­zo­fia wza­jem­ne­go zro­zu­mie­nia, sza­cun­ku i ponadna­ro­do­wej soli­dar­no­ści  w nie­ustan­nie zmie­nia­ją­cym się świe­cie.

Dzia­łal­ność dzien­ni­kar­ska Sze­wa­cha Weis­sa obej­mo­wa­ła wie­le arty­ku­łów, któ­re  uka­za­ły się w Ha’a­retz, Yedioth Aha­ro­not, Ma’a­riv, Davar, Al-Hami­sh­mar, The Jeru­sa­lem Post, Jewish Poli­ti­cal Stu­dies Review, Jewish Social Stu­dies, Par­lia­men­ta­ry Affa­irs, Wester Poli­ti­cal Quar­ter­ly. Pro­wa­dził też blog w Rzecz­po­spo­li­tej.
Był lau­re­atem wie­lu nagród i odzna­czeń, mię­dzy inny­mi: w 2009 r. uho­no­ro­wa­ny przez mini­stra Rado­sła­wa Sikor­skie­go odzna­ką hono­ro­wą “Bene Meri­to”, w 2004 r. otrzy­mał z rąk Pre­zy­den­ta RP Alek­san­dra Kwa­śniew­skie­go Krzyż Wiel­ki Orde­ru Zasłu­gi Rze­czy­po­spo­li­tej Pol­skiej,  w 1995 r. — nagro­dę za tole­ran­cję przy­zna­ną przez Ruch Pięk­ny Izra­el, w 1996 r. — nagro­dę Ami­ta­ia za uczci­wość w służ­bie publicz­nej, w  1998 r. — nagro­dę Bra­ta Alber­ta. Odzna­czo­ny Hono­ro­wym Oby­wa­tel­stwem Mia­sta Kali­sza, Mia­sta Płoń­ska i Mia­sta Wał­brzy­cha. W 2006 r. otrzy­mał dok­to­rat hono­ris cau­sa Uni­wer­sy­te­tu Wro­cław­skie­go, a w 2011 r. dok­to­rat hono­ris cau­sa Uni­wer­sy­te­tu War­szaw­skie­go. W 2008 r. — uho­no­ro­wa­ny człon­kow­stwem Mię­dzy­na­ro­do­wej Kapi­tu­ły Orde­ru Uśmie­chu.
Kie­dyś Sze­wach Weiss powie­dział:
(.)“Cho­ciaż współ­cze­sny świat pełen jest prze­mo­cy — szu­kam w ludziach pozy­tyw­nych cech, pro­wa­dzą­cych w stro­nę dobra i pięk­na.” - TAKIM GO ZAPAMIĘTAMY!