Z wiel­kim smut­kiem przy­ję­li­śmy wia­do­mość o śmier­ci w dniu 12 stycz­nia 2024 roku

prof. dr hab. Marii Wol­biś

zasłu­żo­ne­go pra­cow­ni­ka uczel­ni, wycho­waw­cy wie­lu poko­leń stu­den­tów, wie­lo­let­niej Kie­row­nik Zakła­du i Kate­dry Far­ma­ko­gno­zji.

Wyra­zy głę­bo­kie­go współ­czu­cia Rodzi­nie skła­da­ją Rek­tor, Senat, spo­łecz­ność aka­de­mic­ka uczel­ni, a tak­że Wła­dze Wydzia­łu Far­ma­ceu­tycz­ne­go oraz pra­cow­ni­cy Kate­dry i Zakła­du Far­ma­ko­gno­zji z Ogro­dem Roślin Lecz­ni­czych.

Uro­czy­sto­ści pogrze­bo­we odbę­dą się w dniu 16 stycz­nia o godz. 12.00 na Cmen­ta­rzu św. Rocha w Czę­sto­cho­wie (ul. Świę­te­go Rocha 79)

 

Pro­fe­sor Maria Wol­biś uro­dzi­ła się 17 stycz­nia 1943 roku w Czę­sto­cho­wie. Dyplom magi­stra far­ma­cji uzy­ska­ła w roku 1967, jako absol­went­ka Aka­de­mii Medycz­nej w Łodzi, z któ­rą zwią­za­ła całą swo­ją póź­niej­szą karie­rę zawo­do­wą. Bez­po­śred­nio po ukoń­cze­niu stu­diów pod­ję­ła pra­cę w Kate­drze i Zakła­dzie Far­ma­ko­gno­zji Aka­de­mii Medycz­nej (od 2002 roku Uni­wer­sy­te­tu Medycz­ne­go) w Łodzi, prze­cho­dząc kolej­ne stop­nie karie­ry aka­de­mic­kiej od asy­sten­ta (1967–1969) do pro­fe­so­ra zwy­czaj­ne­go (2003–2013).

Od roku 1989, aż do przej­ścia na eme­ry­tu­rę w roku 2013 peł­ni­ła funk­cję Kie­row­ni­ka Zakła­du Far­ma­ko­gno­zji, zaś od roku 2003 tak­że funk­cję Kie­row­ni­ka utwo­rzo­nej wów­czas Kate­dry Far­ma­ko­gno­zji. W latach 1993–1996 peł­ni­ła tak­że funk­cję pro­dzie­ka­na ds. dydak­ty­ki Wydzia­łu Far­ma­ceu­tycz­ne­go. Jako nauczy­ciel wie­lu poko­leń stu­den­tów far­ma­cji była nie­zwy­kle lubia­na i cenio­na przez mło­dzież aka­de­mic­ką, sama trak­tu­jąc pra­cę dydak­tycz­ną jako przy­wi­lej i powo­ła­nie.

Dzia­łal­ność nauko­wa prof. Marii Wol­biś kon­cen­tro­wa­ła się na wie­lo­kie­run­ko­wych bada­niach sub­stan­cji lecz­ni­czych pocho­dze­nia roślin­ne­go, w szcze­gól­no­ści bada­niach fito­che­micz­nych i struk­tu­ral­nych. Jako auto­ry­tet i uzna­na eks­pert­ka w tej dzie­dzi­nie, była autor­ką licz­nych publi­ka­cji nauko­wych, w tym ory­gi­nal­nych publi­ka­cji eks­pe­ry­men­tal­nych, prac popu­lar­no­nau­ko­wych i skryp­tów aka­de­mic­kich.

Była aktyw­ną człon­ki­nią towa­rzystw i rad nauko­wych oraz licz­nych gre­miów eks­perc­kich – Komi­sji Leku Natu­ral­ne­go i Bio­tech­no­lo­gii Komi­te­tu Nauk o Leku PAN (1997–2002), Zespo­łu ds. Leków Roślin­nych Komi­sji Reje­stra­cji Środ­ków Far­ma­ceu­tycz­nych i Mate­ria­łów Medycz­nych MZiOS (1992–2002), Rady Nauko­wej Miej­skie­go Ogro­du Bota­nicz­ne­go w Łodzi (1996–2006), Pol­skie­go Towa­rzy­stwa Far­ma­ceu­tycz­ne­go (1967–2013), Pol­skie­go Towa­rzy­stwa Fito­che­micz­ne­go (1996–2013), sekre­ta­rzem Ogól­no­pol­skiej Sek­cji Aka­de­mic­kiej PTFarm (1987–1993), wice­pre­ze­sem Oddzia­łu Łódz­kie­go PTFarm (1992–1995).

Prof. dr hab. Maria Wol­biś była pro­mo­tor­ką kil­ku­dzie­się­ciu magi­strów far­ma­cji i 3 dok­to­rów. Peł­ni­ła wie­lo­krot­nie funk­cję recen­zen­ta w prze­wo­dach dok­tor­skich, habi­li­ta­cyj­nych i w postę­po­wa­niach o nada­nie tytu­łu pro­fe­so­ra.

Pozo­sta­nie w naszej pamię­ci jako Oso­ba nie­zwy­kle rze­tel­na, pra­co­wi­ta i bar­dzo życz­li­wa dla ludzi.

Cześć Jej pamię­ci.