Szanowni Państ­wo,

Dość nagle zmienił się nasz świat. W bard­zo wielu obszarach i wymi­arach. I wyglą­da na to, że przed nami miesiące wal­ki z epi­demią, a dopiero czas pokaże skalę kon­sek­wencji, które wywołała. Dziś nie pozosta­je nam nic innego, jak tylko starać się je maksy­mal­nie  zmin­i­mal­i­zować, właś­ci­wie ważąc pri­o­ry­te­ty.

Zaw­iesze­nie funkcjonowa­nia pra­cy Uczel­ni zostało — decyzją Min­is­tra Nau­ki i Szkol­nict­wa Wyższego — przedłużone do 11 kwiet­nia i trud­no obec­nie określić ostate­czną datę powro­tu do sytu­acji sprzed cza­su wal­ki z COVID-19. Trze­ba zakładać kil­ka sce­nar­iuszy, zależnych od roz­wo­ju sytu­acji, w tym sce­nar­iusz zdal­nego naucza­nia do koń­ca semes­tru, ze zdal­nie zdawany­mi zal­iczeni­a­mi i egza­m­i­na­mi. Pub­liku­je­my zarządze­nie, w którym opisal­iśmy te możli­woś­ci. Kilkustop­niowe egza­miny (test, prak­ty­czny, ust­ny) będą zdawane jed­nos­top­niowo. Nato­mi­ast decyz­je co do dużych egza­m­inów testowych na końcu semes­tru pode­jmiemy później.

Pod­kreślam, że nie jest to  czas wol­ny, ale okres, który winien być spożytkowany na naukę. Nau­ka online na tak sze­roką skalę to dla nas nowe doświad­cze­nie, przede wszys­tkim orga­ni­za­cyjne. Potrak­tu­jmy ten czas, w którym pracu­je­my zdal­nie, jako moment pró­by i wyzwa­nia. Także możli­wość zmi­any doty­chcza­sowych stereo­typów. Jestem pewien, że z każdym dniem coraz lep­iej będziemy sobie radz­ić w nowych reali­ach nau­ki na odległość, a przyjęte rozwiąza­nia wyko­rzys­tamy w przyszłoś­ci – nie jako zastępcze, ale obow­iązu­jące.

Obok wyzwań związanych z pro­ce­sem nau­ki i dydak­ty­ki, najwięk­sze zadanie to dziś bezpośred­nia wal­ka naszych klin­i­cys­tów o życie i zdrowie chorych. I nie tylko chorych na COVID-19, bo prze­cież ludzie nie przestali zapadać na inne choro­by. Dzięku­ję lekar­zom, pielęg­niarkom, położnym, ratown­ikom medy­cznym, aptekar­zom, diag­nos­tom lab­o­ra­to­ryjnym, admin­is­tracji, pra­cown­ikom zaopa­trzenia, pra­cown­ikom tech­nicznym, zało­gom karetek i całe­mu per­son­elowi pomoc­niczemu zaan­gażowane­mu w tę bard­zo trud­ną walkę. Żadne słowa nie odd­adzą, tego jak jesteśmy Wam wdz­ięczni. Chce­my dodać Wam otuchy, chce­my wspier­ać, tym bardziej, że koń­ca epi­demii nieste­ty nie widać i czeka nas dłu­ga dro­ga.

Dzięku­ję także naszym stu­den­tom – wolon­tar­ius­zom, których mamy obec­nie już pon­ad dwus­tu. To piękne, że potra­fi­cie — z pewnoś­cią mimo wielu obaw o własne zdrowie — w tym szczegól­nym i trud­nym cza­sie, poma­gać ratować innych. Nigdy nie wąt­piłem, że współczesne pokole­nia młodych ludzi nie są pozbaw­ione empatii, wrażli­woś­ci, hero­iz­mu. Wy jesteś­cie tego żywym przykła­dem. Wielkie dzię­ki, tak trzy­mać!

Chci­ałbym Państ­wa zapewnić, że władze Uczel­ni angażu­ją się maksy­mal­nie w bieżącą sytu­ację. Pozosta­je­my w stałym kon­tak­cie z zarządza­ją­cy­mi szpi­ta­la­mi, władza­mi Państ­wa, Mias­ta i Regionu. Staramy się utrzy­mać płyn­ność więk­szoś­ci spraw, real­i­zowanych przez poszczególne pio­ny Uczel­ni.

Szanowni Państ­wo,

Przed nami dłu­gi i trud­ny okres. Obok epi­demii kroczy lęk i zmęcze­nie. Jest to też okres pró­by. Prawdzi­wej, ciężkiej pró­by, tego kim jesteśmy i jak sobie radz­imy. Bądźmy razem!

Życzę zdrowia i wytr­wałoś­ci,
Radzisław Kordek