Sza­now­ni Pań­stwo,

Dość nagle zmie­nił się nasz świat. W bar­dzo wie­lu obsza­rach i wymia­rach. I wyglą­da na to, że przed nami mie­sią­ce wal­ki z epi­de­mią, a dopie­ro czas poka­że ska­lę kon­se­kwen­cji, któ­re wywo­ła­ła. Dziś nie pozo­sta­je nam nic inne­go, jak tyl­ko sta­rać się je mak­sy­mal­nie  zmi­ni­ma­li­zo­wać, wła­ści­wie ważąc prio­ry­te­ty.

Zawie­sze­nie funk­cjo­no­wa­nia pra­cy Uczel­ni zosta­ło — decy­zją Mini­stra Nauki i Szkol­nic­twa Wyż­sze­go — prze­dłu­żo­ne do 11 kwiet­nia i trud­no obec­nie okre­ślić osta­tecz­ną datę powro­tu do sytu­acji sprzed cza­su wal­ki z COVID-19. Trze­ba zakła­dać kil­ka sce­na­riu­szy, zależ­nych od roz­wo­ju sytu­acji, w tym sce­na­riusz zdal­ne­go naucza­nia do koń­ca seme­stru, ze zdal­nie zda­wa­ny­mi zali­cze­nia­mi i egza­mi­na­mi. Publi­ku­je­my zarzą­dze­nie, w któ­rym opi­sa­li­śmy te moż­li­wo­ści. Kil­ku­stop­nio­we egza­mi­ny (test, prak­tycz­ny, ust­ny) będą zda­wa­ne jed­no­stop­nio­wo. Nato­miast decy­zje co do dużych egza­mi­nów testo­wych na koń­cu seme­stru podej­mie­my póź­niej.

Pod­kre­ślam, że nie jest to  czas wol­ny, ale okres, któ­ry winien być spo­żyt­ko­wa­ny na naukę. Nauka onli­ne na tak sze­ro­ką ska­lę to dla nas nowe doświad­cze­nie, przede wszyst­kim orga­ni­za­cyj­ne. Potrak­tuj­my ten czas, w któ­rym pra­cu­je­my zdal­nie, jako moment pró­by i wyzwa­nia. Tak­że moż­li­wość zmia­ny dotych­cza­so­wych ste­reo­ty­pów. Jestem pewien, że z każ­dym dniem coraz lepiej będzie­my sobie radzić w nowych realiach nauki na odle­głość, a przy­ję­te roz­wią­za­nia wyko­rzy­sta­my w przy­szło­ści – nie jako zastęp­cze, ale obo­wią­zu­ją­ce.

Obok wyzwań zwią­za­nych z pro­ce­sem nauki i dydak­ty­ki, naj­więk­sze zada­nie to dziś bez­po­śred­nia wal­ka naszych kli­ni­cy­stów o życie i zdro­wie cho­rych. I nie tyl­ko cho­rych na COVID-19, bo prze­cież ludzie nie prze­sta­li zapa­dać na inne cho­ro­by. Dzię­ku­ję leka­rzom, pie­lę­gniar­kom, położ­nym, ratow­ni­kom medycz­nym, apte­ka­rzom, dia­gno­stom labo­ra­to­ryj­nym, admi­ni­stra­cji, pra­cow­ni­kom zaopa­trze­nia, pra­cow­ni­kom tech­nicz­nym, zało­gom kare­tek i całe­mu per­so­ne­lo­wi pomoc­ni­cze­mu zaan­ga­żo­wa­ne­mu w tę bar­dzo trud­ną wal­kę. Żad­ne sło­wa nie odda­dzą, tego jak jeste­śmy Wam wdzięcz­ni. Chce­my dodać Wam otu­chy, chce­my wspie­rać, tym bar­dziej, że koń­ca epi­de­mii nie­ste­ty nie widać i cze­ka nas dłu­ga dro­ga.

Dzię­ku­ję tak­że naszym stu­den­tom – wolon­ta­riu­szom, któ­rych mamy obec­nie już ponad dwu­stu. To pięk­ne, że potra­fi­cie — z pew­no­ścią mimo wie­lu obaw o wła­sne zdro­wie — w tym szcze­gól­nym i trud­nym cza­sie, poma­gać rato­wać innych. Nigdy nie wąt­pi­łem, że współ­cze­sne poko­le­nia mło­dych ludzi nie są pozba­wio­ne empa­tii, wraż­li­wo­ści, hero­izmu. Wy jeste­ście tego żywym przy­kła­dem. Wiel­kie dzię­ki, tak trzy­mać!

Chciał­bym Pań­stwa zapew­nić, że wła­dze Uczel­ni anga­żu­ją się mak­sy­mal­nie w bie­żą­cą sytu­ację. Pozo­sta­je­my w sta­łym kon­tak­cie z zarzą­dza­ją­cy­mi szpi­ta­la­mi, wła­dza­mi Pań­stwa, Mia­sta i Regio­nu. Sta­ra­my się utrzy­mać płyn­ność więk­szo­ści spraw, reali­zo­wa­nych przez poszcze­gól­ne pio­ny Uczel­ni.

Sza­now­ni Pań­stwo,

Przed nami dłu­gi i trud­ny okres. Obok epi­de­mii kro­czy lęk i zmę­cze­nie. Jest to też okres pró­by. Praw­dzi­wej, cięż­kiej pró­by, tego kim jeste­śmy i jak sobie radzi­my. Bądź­my razem!

Życzę zdro­wia i wytrwa­ło­ści,
Radzi­sław Kor­dek