Sza­now­ni Pań­stwo,
Dro­dzy Stu­den­ci,
Pra­cow­ni­cy Uni­wer­sy­te­tu,
Pra­cow­ni­cy Szpi­ta­li, w któ­rych kształ­ci­my przy­szłą kadrę medycz­ną,

sto­imy wobec nie­zwy­kle waż­ne­go i bar­dzo trud­ne­go wyzwa­nia, jakim jest uru­cho­mie­nie naucza­nia na stu­diach medycz­nych. W cza­sach COVID-19, towa­rzy­szą temu oczy­wi­ste oba­wy i wąt­pli­wo­ści, szcze­gól­nie wobec uru­cha­mia­nia zajęć kli­nicz­nych w jed­nost­kach ochro­ny zdro­wia, któ­re już bez tego bory­ka­ją się licz­ny­mi trud­no­ścia­mi.

Rek­to­rzy uczel­ni medycz­nych spo­tka­li się po raz kolej­ny z Mini­strem Zdro­wia, Panią Wice­mi­ni­ster Szczu­rek-Żelaz­ko i kadrą zarząd­czą Mini­ster­stwa Zdro­wia. Wszy­scy zgod­nie zda­je­my sobie spra­wę, że cią­ży na nas wszyst­kich obo­wią­zek zapew­nie­nia cią­gło­ści kształ­ce­nia kadr medycz­nych. Nie ma też moż­li­wo­ści, co do tego, by kon­ty­nu­ować naucza­nie wyłącz­nie w for­mie onli­ne. Jed­nak bez uru­cho­mie­nia zajęć prak­tycz­nych, nie będzie­my w sta­nie zali­czyć stu­den­tom seme­strów, nie skoń­czą stu­diów. Ten moment wyma­ga od nas roz­wa­gi i odpo­wie­dzial­no­ści.

Uczel­nie medycz­ne w Euro­pie otwo­rzy­ły swo­je podwo­je lub wła­śnie to robią. Reduk­cja zajęć prak­tycz­nych jest wpro­wa­dza­na ostroż­nie, w mini­mal­nym stop­niu. Wszy­scy mają świa­do­mość, że nie jest to ostat­nia pro­sta kry­zy­su – będzie on fluk­tu­ował dość dłu­go, może kil­ka seme­strów, a na hory­zon­cie może poja­wić się następ­ny czyn­nik zakaź­ny. Zatem nie może­my się zamknąć i prze­cze­kać. Musi­my nauczyć się odpo­wie­dzial­nie żyć z tym zagro­że­niem, dba­jąc o mak­sy­mal­ne bez­pie­czeń­stwo zajęć zarów­no dla stu­den­tów, kadry i przede wszyst­kim pacjen­tów szpi­ta­li.

Ta odpo­wie­dzial­ność jest tu klu­czo­wa. Poja­wia­ją się ostat­nio wypo­wie­dzi pod­wa­ża­ją­ce dotych­cza­so­wą wie­dzę ludz­ko­ści, prze­czą­ce prag­ma­tycz­nej oce­nie rze­czy­wi­sto­ści. Nie wszyst­ko o epi­de­mii wie­my i rozu­mie­my. Ale na pew­no potrzeb­na jest dziś wywa­żo­na ostroż­ność   i odpo­wie­dzial­ność. Nie moż­na baga­te­li­zo­wać zagro­że­nia, któ­re na pew­no będzie mody­fi­ko­wa­ło nasze pla­ny. Kwa­ran­tan­ny stu­den­tów i nauczy­cie­li, dezyn­fek­cje pomiesz­czeń itp. będą nas zmu­sza­ły do zajęć hybry­do­wych, a nawet prze­cho­dze­nia na zaję­cia onli­ne. Bez­względ­nie wyma­gaj­my od sie­bie zacho­wa­nia kon­tak­tu bez­po­śred­nie­go, cho­ciaż­by przej­ścio­wo, rota­cyj­nie i z mniej­szy­mi liczeb­nie gru­pa­mi, zacho­wu­jąc wszyst­kie zna­ne rygo­ry sani­tar­ne. Zaję­cia prak­tycz­ne mogą też przyj­mo­wać inne for­my, wów­czas gdy kon­takt z cho­ry­mi może być utrud­nio­ny. Symu­la­cje odpraw, ana­li­za przy­pad­ków, zle­ca­nie leków i badań, ich inter­pre­ta­cja itp. Jako Rek­tor ocze­ku­ję od nauczy­cie­li aka­de­mic­kich pomy­sło­wo­ści i ela­stycz­no­ści, a od kie­row­ni­ków przed­mio­tów wła­ści­wej orga­ni­za­cji i nad­zo­ru.

Pod­sta­wo­wym warun­kiem pro­wa­dze­nia zajęć dydak­tycz­nych jest nie­ba­ga­te­li­zo­wa­nie zagro­że­nia, nosze­nie czy­stych mase­czek i far­tu­chów, dezyn­fek­cja rąk. Zale­ca­my uży­wa­nie dodat­ko­wych, wła­snych środ­ków odka­ża­ją­cych. Mie­rze­nie tem­pe­ra­tu­ry we wszyst­kich loka­li­za­cjach nie jest zale­ca­nym stan­dar­dem (wpro­wa­dzi­ły to szpi­ta­le). Tam, gdzie jest to wska­za­ne w pro­gra­mie zajęć, w tym w szpi­ta­lach, koniecz­ne jest posia­da­nie czy­ste­go obu­wia na zmia­nę i czy­ste­go, wypra­so­wa­ne­go far­tu­cha z krót­kim ręka­wem. W przy­pad­ku kon­tak­tu  z cho­ry­mi, stu­den­ci będą wypo­sa­ża­ni w środ­ki ochro­ny zgod­ne dla stan­dar­dów sani­tar­nych danej jed­nost­ki – na pozio­mie bliź­nia­czym z pra­cow­ni­ka­mi. Jed­no­cze­śnie pro­si­my kie­row­ni­ków przed­mio­tów i stu­den­tów o ści­sły i cią­gły kon­takt z wła­ści­wy­mi pro­dzie­ka­na­mi.

Przed nami trud­ny czas. Wie­lu z nas jesz­cze nie mie­rzy­ło się z taki­mi wyzwa­nia­mi. Musi­my dbać o kształ­ce­nie mło­dzie­ży, o bez­pie­czeń­stwo rodzin i pra­cow­ni­ków, o zdro­wie i życie cho­rych. Musi­my dbać o ten świat, któ­ry zna­my. Damy radę tyl­ko wte­dy, gdy każ­dy z nas zro­zu­mie i podej­mie tę odpo­wie­dzial­ność.

Radzi­sław Kor­dek