Z przykroś­cią infor­mu­je­my, że zmarł prof. ANDRZEJ KURNATOWSKI, pato­mor­folog, Dziekan Wydzi­ału Lekarskiego Akademii Medy­cznej w lat­ach 1972 –1981, Prorek­tor ds. Naucza­nia i pier­wszy zastęp­ca Rek­to­ra w kadencji 1985–1987, dok­tor hon­oris causa Uni­w­er­syte­tu Medy­cznego w Łodzi, naukowiec i dydak­tyk, dla którego Uczel­nia była drugim domem.

Rodzinie i Bliskim składamy wyrazy głębok­iego współczu­cia.
Rek­tor, Sen­at i Społeczność Aka­demic­ka Uni­w­er­syte­tu Medy­cznego w Łodzi.

Uroczys­toś­ci pogrze­bowe odbędą się w sobotę, 15 lutego. Pożeg­nanie rozpocznie się o godz.12 w Koś­ciele św Jerzego przy ul. Jerzego 9, a następ­nie złoże­nie prochów na Cmen­tarzu Starym przy ul. Ogrodowej.

 

Wspom­nie­nie
Prof. Andrzej Kur­na­tows­ki urodz­ił się 23 VII 1927 r. w Warsza­w­ie. Szkołę powszech­ną ukończył w Poz­na­niu w 1939 r. Maturę uzyskał w 1946 r. w Łodzi. Po odby­ciu studiów na Wydziale Lekar­skim UŁ i AMŁ w 1952 r. uzyskał dyplom lekarza. Już w 1948 roku, będąc stu­den­tem III roku, jako hos­pi­tant roz­począł pracę w Kat­e­drze Anatomii Pato­log­icznej, kierowanej przez pro­fe­so­ra Alek­san­dra Pruszczyńskiego. W 1950 r. został młod­szym asys­ten­tem. Dok­to­ry­zował się w 1959 r., a habil­i­tował — w 1963 r. Tytuł pro­fe­so­ra nadzwycza­jnego uzyskał w 1972 r., a zwycza­jnego — w 1983 r.

W lat­ach 1973 ‑1997 kierował Zakła­dem Anatomii Patologicz­nej Insty­tu­tu Patologii, przek­sz­tał­conym w 1992 r. w Kat­e­drę i Za­kład Pato­mor­fologii. Był inic­ja­torem napisa­nia i współau­torem pier­wszego pol­skiego “Atla­su histopa­tologii ogól­nej”.

Przed­miot zain­tere­sowań naukowych prof. Kur­na­towskiego stanow­iły: onkolo­gia doświad­czal­na i diag­nos­ty­ka mor­fo­log­icz­na nowot­worów, pato­mor­folo­gia jamy ust­nej, zatruć i pato­mor­folo­gia chirur­gicz­na. Pio­nier­skie prace doty­czące chło­ni­a­ka NK/Ly zostały opub­likowane w Naturę i w Zeitschrift f. Kreb­s­forschung. Był opiekunem 5. habil­i­tacji i pro­mo­torem 7. rozpraw doktor­skich oraz kierown­ikiem spec­jal­iza­cji wielu pato­mor­fologów.

Przez 5 miesię­cy pra­cow­ał w Państ­wowym Uni­w­er­syte­cie w Lei­den. Prze­by­wał w Wielkiej Bry­tanii, gdzie wiz­y­tował kilka­naś­cie placówek pato­mor­fo­log­icznych w różnych mias­tach, w Szwecji zapoz­nawał się ze szkole­niem stu­dentów, a w Nor­wegii intere­sował się wyposaże­niem i orga­ni­za­cją pra­cy zakładów pato­mor­fo­logu. Odwiedz­ił także placów­ki pato­mor­fo­log­iczne w Paryżu, Budapesz­cie, Bratysław­ie i Bel­gradzie.
Praw­ie przez 40 lat dzi­ałał w Radzie Wydzi­ału Lekarskiego i przez 25 lat był członkiem Sen­atu AM. Pod jego kierunk­iem opra­cowano pier­wszy Statut AM.

Pełnił ważne funkc­je w Akademii Medy­cznej w Łodzi. Był kierown­ikiem Odd­zi­ału Stom­a­to­log­icznego (1969–1972), przez trzy kadenc­je dziekanem Wydzi­ału Lekarskiego (1972–1981) i prorek­torem ds. naucza­nia oraz pier­wszym zastępcą rek­to­ra (1985–1987). Przez 3 kadenc­je był członkiem Rady Głównej Nau­ki i Szkol­nict­wa Wyższego oraz członkiem Rady Wyższego Szkol­nict­wa Medy­cznego. Przez 17 lat był kra­jowym spec­jal­istą ds. patologii.
Pracę społeczną rozpoczy­nał w 1946 r. jako członek ZHP szkolił san­i­tar­iuszy, zaopa­try­wał obozy harcer­skie w leki i uczest­niczył w obozach jako p.o. lekarz. Przez 17 lat społecznie spra­wował funkcję prze­wod­niczącego Łódzkiego Komite­tu Nar­o­dowego Fun­duszu Ochrony Zdrowia. Pieniądze zebrane przez ten Komitet przy­czyniły się między innym do zwięk­szenia o pon­ad 750 licz­by łóżek w szpi­ta­lach i domach pomo­cy społecznej w Łodzi i w wojew­ództwie. W Łódzkim Odd­ziale Pol­skiego Towarzyst­wa Anato­mopa­tologów przez kil­ka kadencji spra­wował funkcję prze­wod­niczącego. Był także członkiem Zarzą­du Głównego. Za zasłu­gi dla Pol­skiego Towarzyst­wa Patologów otrzy­mał tytuł hon­orowego człon­ka.

Otrzy­mał 13 nagród Min­is­tra Zdrowia, 10 nagród Rek­to­ra i 2 nagrody towarzys­tw naukowych. Za swo­ją zawodową i społeczną dzi­ałal­ność został odz­nac­zony między inny­mi: Krzyżem Ofi­cer­skim OOP, Krzyżem Kawaler­skim OOP i wyróżniony tytuła­mi hon­orowy­mi i medala­mi: Zasłużony Lekarz PRL i Zasłużony Nauczy­ciel PRL.

Był również lau­re­atem Nagrody m. Łodzi, którą otrzy­mał w 1986 r.

W 2008 r. otrzy­mał tytuł dok­to­ra hon­oris causa Uni­w­er­syte­tu Medy­cznego w Łodzi.