Z wiel­kim smut­kiem przy­ję­li­śmy wia­do­mość o śmier­ci w dniu 26 mar­ca 2022 roku

prof. dr hab. Prze­dzi­sła­wa Pola­kow­skie­go

zasłu­żo­ne­go pra­cow­ni­ka uczel­ni, wycho­waw­cę wie­lu poko­leń stu­den­tów, wie­lo­let­nie­go Kie­row­ni­ka Zakła­du Far­ma­ko­lo­gii.
Wyra­zy głę­bo­kie­go współ­czu­cia Rodzi­nie skła­da­ją Rek­tor, Senat i spo­łecz­ność aka­de­mic­ka Uni­wer­sy­te­tu Medycz­ne­go w Łodzi.

Pogrzeb odbę­dzie się 1 kwiet­nia o godzi­nie 14.00 na Cmen­ta­rzu Rzym­sko-Kato­lic­kim przy ul. Ogro­do­wej 39.

 

Pro­fe­sor Prze­dzi­sław Pola­kow­ski uro­dził się w 1932 roku w Łodzi. Dyplom leka­rza otrzy­mał w roku 1957, jako absol­went Aka­de­mii Medycz­nej w Łodzi. Będąc jesz­cze na V roku stu­diów, roz­po­czął pra­cę dydak­tycz­ną w Zakła­dzie Far­ma­ko­lo­gii, na eta­cie zastęp­cy asy­sten­ta. Całą swo­ją dro­gę zawo­do­wą zwią­zał z Zakła­dem Far­ma­ko­lo­gii, prze­cho­dząc kolej­ne stop­nie karie­ry aka­de­mic­kiej.

Od roku 1981, aż do przej­ścia na eme­ry­tu­rę w 2002 roku był Kie­row­ni­kiem Zakła­du Far­ma­ko­lo­gii. Jako nauczy­ciel wie­lu poko­leń stu­den­tów medy­cy­ny, sto­ma­to­lo­gii i pie­lę­gniar­stwa, był bar­dzo lubia­ny i cenio­ny przez mło­dzież aka­de­mic­ką.

W latach 1959–1963 współ­pra­co­wał z II Kli­ni­ką Cho­rób Dzie­ci oraz Zespo­łem Lecz­ni­czo-Pro­fi­lak­tycz­nym dla Stu­den­tów (PALMA). W 1975 roku, na proś­bę władz uczel­ni, objął na czte­ry lata kie­row­nic­two Zakła­du Far­ma­ko­lo­gii WAM.

Po odby­ciu cyklu szko­leń uzy­skał upraw­nie­nia Inspek­to­ra Ochro­ny Radio­lo­gicz­nej w zakre­sie zasto­so­wa­nia radio­izo­to­pów w medy­cy­nie i bio­lo­gii, co pozwo­li­ło na zor­ga­ni­zo­wa­nie i pro­wa­dze­nie w Zakła­dzie Far­ma­ko­lo­gii pra­cow­ni do badań izo­to­po­wych i dało począ­tek pio­nier­skim bada­niom nauko­wym.

Pan Pro­fe­sor był auto­rem licz­nych prac ory­gi­nal­nych, poglą­do­wych oraz kil­ku pod­ręcz­ni­ków. Był pro­mo­to­rem wie­lu dok­to­ra­tów, a tak­że opie­ku­nem kil­ku habi­li­ta­cji.

Odszedł po cięż­kiej cho­ro­bie. Pozo­sta­nie w naszej pamię­ci jako czło­wiek nie­zwy­kle skrom­ny, pra­wy, bar­dzo życz­li­wy dla ludzi, stwa­rza­ją­cy rodzin­ną atmos­fe­rę w zespo­le, któ­rym kie­ro­wał.