Pra­cę zawo­do­wą roz­po­czął w 1955 r. w Łodzi pod kie­run­kiem prof. Jana Mol­la. Będąc naj­bliż­szym współ­pra­cow­ni­kiem prof. Mol­la wraz z nim prze­niósł się do Łodzi, gdzie w latach 1966–1979 pra­co­wał w Kli­ni­ce Kar­dio­chi­rur­gii Insty­tu­tu Kar­dio­lo­gii AM, począt­ko­wo jako adiunkt, a od 1973 roku jako docent i zastęp­ca kie­row­ni­ka Kli­ni­ki.

W 1979 r. na zapro­sze­nie rek­to­ra kra­kow­skiej Aka­de­mii Medycz­nej prze­niósł się do tego mia­sta, gdzie powie­rzo­no mu zor­ga­ni­zo­wa­nie Kli­ni­ki Chi­rur­gii Ser­ca i Naczyń (obec­nie: Kli­ni­ka Chi­rur­gii Ser­ca, Naczyń i Trans­plan­to­lo­gii Insty­tu­tu Kar­dio­lo­gii Uni­wer­sy­te­tu Jagiel­loń­skie­go Col­le­gium Medi­cum) oraz Insty­tu­tu Kar­dio­lo­gii Aka­de­mii Medycz­nej (obec­nie: Insty­tut Kar­dio­lo­gii Uni­wer­sy­te­tu Jagiel­loń­skie­go Col­le­gium Medi­cum). Funk­cje kie­row­ni­ka kli­ni­ki oraz dyrek­to­ra Insty­tu­tu peł­nił nie­prze­rwa­nie do cza­su przej­ścia na eme­ry­tu­rę w paź­dzier­ni­ku 2001 r. Jest zało­ży­cie­lem Fun­da­cji Roz­wo­ju Kar­dio­chi­rur­gii COR AEGRUM. Został tak­że człon­kiem rady patro­nac­kiej fun­da­cji Kra­kow­skie­go Hospi­cjum dla Dzie­ci imie­nia księ­dza Józe­fa Tisch­ne­ra.

Zawo­do­wo Dok­tor Maria Dłu­­go­­łę­c­ka-Gra­­ham jest zwią­za­na, od wie­lu lat, z Uni­wer­sy­te­tem w Edyn­bur­gu. Przy­go­to­wa­ła 18 publi­ka­cji nauko­wych, jest autor­ką lub współ­au­tor­ką 4 ksią­żek, z któ­rych trzy doty­czy­ły Pol­skie­go Wydzia­łu Lekar­skie­go na Uni­wer­sy­te­cie w Edyn­bur­gu: “The Polish Scho­ol of Medi­ci­ne and Histo­ri­cal Col­lec­tion at the Uni­ver­si­ty of Edin­burgh”, “The Rede­di­ca­tion of The Polish Scho­ol of Medi­ci­ne Histo­ri­cal Col­lec­tion at The Uni­ver­si­ty of Edin­burgh” oraz „Pol­ski Wydział Lekar­ski w Edyn­bur­gu (1941–1949) — miej­sce edu­ka­cji Poznań­skich leka­rzy – Histo­ria, Tra­dy­cja i Współ­cze­sność”. Dr Maria Dłu­­go­­łę­c­ka-Gra­­ham odby­ła licz­ne sty­pen­dia, wśród któ­rych war­to wymie­nić : Car­ne­gie Scho­lar­ship w 1976 roku, Edin­burgh University/University of Illi­no­is Exchan­ge Stu­dents w roku 1976 oraz Kin­d’s Fund Scho­lar­ship w roku 1983. Była wie­lo­krot­nie uho­no­ro­wy­wa­na odzna­cze­nia­mi pań­stwo­wy­mi. W Pol­sce otrzy­ma­ła: Zło­ty Krzyż Zasłu­gi Rzecz­po­spo­li­tej Pol­skiej — w roku 1997, Krzyż Kawa­ler­ski Orde­ru Zasłu­gi Rzecz­po­spo­li­tej Pol­skiej — w roku 2006.

Onko­log i nauczy­ciel aka­de­mic­ki, pro­fe­sor nauk medycz­nych, pro­fe­sor zwy­czaj­ny Gdań­skie­go Uni­wer­sy­te­tu Medycz­ne­go. Odbył sta­że nauko­we w Szwe­cji i Holan­dii. Jest auto­rem kil­ku­set publi­ka­cji w cza­so­pi­smach nauko­wych kra­jo­wych i zagra­nicz­nych, kil­ku­na­stu pod­ręcz­ni­ków aka­de­mic­kich oraz dzie­się­ciu paten­tów lub zgło­szeń paten­to­wych. Był prze­wod­ni­czą­cym Gru­py Raka Pier­si Euro­pej­skiej Orga­ni­za­cji do Badań nad Rakiem (EORTC), a w 1996 r. objął kie­row­nic­two Środ­ko­wo­eu­ro­pej­skiej Gru­py Onko­lo­gicz­nej (CEEOG). Wyróż­nio­ny tytu­łem „Wybit­ne­go Pola­ka” Fun­da­cji Pol­skie­go Godła Pro­mo­cyj­ne­go Teraz Pol­ska (za budo­wę auto­ry­te­tu i wize­run­ku Pol­ski w świe­cie) oraz tytu­łem „Czło­wie­ka Roku 2009” w ple­bi­scy­cie „Dzien­ni­ka Bał­tyc­kie­go”. Opra­co­wał pro­jekt usta­wy o cał­ko­wi­tym zaka­zie pale­nia papie­ro­sów w miej­scach publicz­nych, za co został w 2011 wyróż­nio­ny tytu­łem „Lider Roku w Ochro­nie Zdro­wia”. Lider „Listy Stu” – naj­bar­dziej wpły­wo­wych osób w sys­te­mie ochro­ny zdro­wia (2014) – mie­sięcz­ni­ka „Puls Medy­cy­ny”.