24 października 1949 roku był momentem przełomowym dla łódzkiego ośrodka medycznego. Wtedy to na mocy rozporządzenia Rady Ministrów Rzeczpospolitej Polskiej utworzono samodzielną uczelnię – Akademię Medyczną w Łodzi. Wydarzenie to było następstwem działań podejmowanych od pewnego czasu w Ministerstwie Zdrowia. Władza Polski Ludowej, tworząc samodzielne akademie, dążyła do osłabienia uniwersytetów, będących jak określała „zarzewiem reakcji”. Negowano także dobre tradycje uniwersyteckie, sugerując, że są to wzorce „niegodne naśladowania”.

Nowy model uczelni zgodny był z ówczesną polityką i ideologią państwową, tożsamą z wzorcem sowieckim. Jako główną przyczynę powstania akademii rządzący podali „chęć przybliżenia studentów medycyny do realiów życia codziennego”. Rzekomo dotychczas w ramach uniwersytetu nie było to możliwe, gdyż „.[uniwersytet] przez swoją teoretyczną wiedzę egzystuje w pewnej izolacji”. Podkreślano także aspekt ekonomiczny tłumacząc, że dla rządu będzie łatwiejszym finansowane nowej uczelni.

Akademia Medyczna w Łodzi rozpoczęła swoją działalność 1 stycznia 1950 roku. Pierwszym rektorem mianowano prof. dr. med. Emila Palucha, prorektorem zaś prof. Jerzego Jakubowskiego. Rektorat nowopowstałej uczelni mieścił się początkowo przy ul. Narutowicza 96, dziekanaty pozostały w gmachu Uniwersytetu Łódzkiego przy ul. Narutowicza 65. Własną siedzibę Akademia otrzymała dopiero w 1952 roku. Był to budynek przy ul. Zachodniej 81/83. Od 1957 roku siedzibą Władz i administracji Uczelni jest pałac Jakuba Hertza z lat 1891-1892 przy al. Kościuszki 4, będący jedną z najbardziej eleganckich rezydencji pofabrykanckich w mieście.

Źródło: 65-lecie Wyższego Szkolnictwa Medycznego w Łodzi